من دیدم از همان سر صبح آسوده

هی بوی بال کبوتر و

نایِ تازه ی نعنای نورسیده می آید

پس بگو قرار بود که تو بیایی و ...

من نمی دانستم!

دردت به جانِ بی قرار پر گریه ام

پس اینهمه سال و ماهِ ساکتِ من

کجا بودی؟